De kennis van fytotherapie of geneeskrachtige planten is al heel oud. Zowel de oude Egyptenaren als de Indiërs en de Chinezen gebruikten het al. Deze traditionele kennis hebben ze opgeschreven en doorgegeven aan latere generaties zodat het niet verloren is gegaan. Daarom hebben we vandaag nog steeds de geneeskrachtige planten uit het Oosten (China en India) en het westen (Europa en Amerika).
De term fytotherapie wordt voor het eerst begin vorige eeuw geïntroduceerd door de Franse arts Henri Leclerc. Hij stelde voor dat het bij fytotherapie gaat om de wetenschappelijke toepassing van geneeskrachtige planten bij aandoeningen van mens en dier. Dat betekent dat fytotherapie altijd aansluit op het medische model zoals dat wordt onderwezen op de universiteiten in ons land.
DEFINITIE FYTOTHERAPIE
De moderne definitie van fytotherapie is behandelen, verminderen of voorkomen van aandoeningen bij mens en dier met geneeskrachtige planten, delen van planten (bladeren, bloemen, zaden, wortels) en de bereidingen daarvan.
Een hele mond vol. Dat kan echter niet anders vanwege de belangrijke criteria. Dat zijn:
- de kwaliteit van de plant en de bereiding daarvan
- de werkzaamheid van de plant en de bereidingen
- de veiligheid van de plant en de bereidingen
